ایده آل گرایی

علی پرسید: تو چقدر بین خود واقعیت و خود ایده آلت فاصله میبینی؟

من جواب دادم: خیلی! خیلی واقعا خیلی!

تعجب کرد. انگار انتظار داشت من همینی که هستم رو ایده آل بدونم اما نمیدونم. 

شاید این نرگس ناراضی کننده نباشه اما صددرصد ایده آل هم نیست.اصلا به نظرم کسی که خودش رو خود ایده آلش میدونه جای پیشرفت نداره. فقط باید مث بت بیاسته و انتظار داشته باشه که همه اون و الگو قرار بدن.

اصلا شاید رسیدن به خود ایده آل کار مسخره ای باشه!  ایده آل بودن و دنبال ایده آل رفتن یعنی اینکه همه چیزی که هستی رو زیرپات بزاری و قبولش نداشته باشی. اما همینی که هستیم حاصل روزها نفس کشیدن، دیدن، لمس کردن، احساس کردن، گریه کردن، خندیدن، شاد شدن، غمگین شدن و یاد گرفتنه. و این خودش خیلی ارزشمنده.