تنهایی زیباست

دیشب شب سختی برای من بود. شبی که فهمیدم آدم تنها به دنیا میاد، تنها زندگی میکنه و تنها میمیره! شبی که فهمیدم باید یاد بگیرم هیچ کس رو هیچ وقت در هیچ لحظه ای اط زندگیم تکیه گاهم قرار ندم. شبی که فهمیدم که دیگه باید در عمل از هیچ کسی هیچ توقعی درباره هیچ موضوعی نداشته باشم. 

شاید فکر میکردم در شرایط سخت میشه از آدم های هم درد انتظار همدردی و همراهی داشت. شاید اشتباه میکردم، اینکه فکر کنی اگر همسرت نیست خانواده ش در غیاب اون هواتو دارن اشتباه بزرگی بود که من دیشب پی به اشتباهم بردم.

داستان مفصل دل شکستگی من در حوصله این پست نیست اما میخوام یاد بگیرم دیگه به کسی تکیه نکنم، انقدر مستقل باشم که این ضعف احمقانه  دیگه سراغم نیاد.