دوراهی

یادمه قدیما یعنی شاید ده سال پیش نمازم اول وقت بود که هیچ، نماز صبح ها رو تا طلوع خورشید سر سجاده بودم!

اون موقع ها انقدر نمازمو کند میخوندم که بعضی ها رو خیال برمیداشت که منم کسی ام!

نمیشه تارک الصلوه شدن الانمو فقط بندازم گردن علی! قبل از ازدواجم هم نوسان داشتم ولی از وقتی به علی بله گفتم نوساناتم خیلی بیشتر شد تاجایی که دیگه به صفر رسید!

اینا رو میگم چون هنوز کاملا با این قضیه کنار نیومدم! هنوز اون حس تو وجودم هست که نماز بخونم بهتره ولی نمیخونم. انگار دیگه اسلام مثل قدیم برام یه دین کامل نیست! و شاید چون من مسلمون به دنیا اومدم نمیتونم کامل کنارش بزارم و از طرفی چون نقصهایی درش میبینم نمیتونم باهاش ارتباط برقرار کنم!

بگذریم...

وقتی بمیریم و اون دنیایی وجود داشته باشه همه چی معلوم میشه. ..