لحظه های زندگی من
به دنیای من خوش اومدید...
لحظه های زندگی من
به دنیای من خوش اومدید...جدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- آذر 1402 2
- آبان 1402 2
- تیر 1402 2
- اردیبهشت 1400 2
- فروردین 1400 1
- اسفند 1399 5
- بهمن 1399 5
- دی 1399 8
- مرداد 1398 2
- تیر 1398 14
- آبان 1397 1
- مهر 1397 3
- تیر 1397 12
- خرداد 1397 8
- اردیبهشت 1397 1
- فروردین 1397 2
- اسفند 1396 1
- بهمن 1396 2
- دی 1396 2
- آذر 1396 5
- آبان 1396 10
- مهر 1396 10
- شهریور 1396 8
- مرداد 1396 1
- خرداد 1396 2
- فروردین 1396 2
- اسفند 1395 2
- آبان 1395 10
- مهر 1395 5
- شهریور 1395 8
- مرداد 1395 3
- تیر 1395 5
- خرداد 1395 17
- اردیبهشت 1395 35
- فروردین 1395 29
- اسفند 1394 35
- بهمن 1394 44
- دی 1394 12
جستجو
آمار : 21399 بازدید
Powered by Blogsky
مرگ پاییز
یعنی قراره من تا اخر پاییز با همین احساس کوفتی روزهامو شروع کنم؟!
درسته که دیگه پاییز فصل قشنگی برام نیست اما دلم نمیخواد هر روز که از خواب بلند میشم با یه حس ترس نسبت به نزدیک شدن به روز رفتن مصطفی بیدار شم!
دائما هم آهنگ شب یلدای محمد معتمدی تو ذهنم تکرار میشه و این حالمو بدتر میکنه!
قبل از فوت مصطفی هم تقریبا هر روز با فکر مرگ بیدار میشدم اما چون خیلی از خودم و اطرافیانم دور میدیدمش خیلی درگیرش نمیشدم، الان اوضاع بدتر شده فکر مرگ به اضافه نبودن مصطفی یه جورایی کامم رو تلخ میکنه!
انگار قرار نیست هیچوقت با این حق مسلم کنار بیام!!!
دختر حوا
دوشنبه 3 مهر 1396 ساعت 07:36
باید یکبار به خاطر همه چیز گریه کرد.آن قدر که اشک ها خشک شوند، باید این تن اندوهگین را چلاند و بعد دفتر زندگی را ورق زد.به چیز دیگری فکر کرد.باید پاها را حرکت داد و همه چیز را از نو شروع کرد.
"من او را دوست داشتم”
― Anna Gavalda
حالا امتحان نذری ضرر نداره
می دونم که نمی تونم عمیقا شرایطت رو درک کنم
از دست دادن کسی که بهش دلبستگی داشتی سخته
خیلی سخت
امیدوارم این روزهای تلخ رو به آرامش بگذرونی
یادمه روزی به یکی توصیه کردم .قتی مضطرب هستی از گوی های کنفسیوس استفاده کن
کلی خندید و گفت آرامش مفهوم وسیعی داره و گم شده بشر هست
این چیز ها فقط مسکن هست و بس
نمیدونم گوی های کنفسیوس چیه ولی وقتی من هیچکاری ازم برنمیاد گریه میکتم. تنها چیزی که آرومم میکنه!
سلام
بنظر من براش یه نذر بده
چیزی خیرات کن به نیت اون
هم اون شاد میشه هم خودت آروم میشی
به این فکر کن که اون هست در دنیایی موازی فقط تو نمی تونی الان باهاش در ارتباط باشی
اما
هست
یاد فیلم گلادیاتور افتادم
اونجا که به زن و بچش فکر میکنه
و به دوستش میگه
من اونا رو دوباره میبینم
اما نه الان ...
شاید نذر باعث آرامش اون بشه ولی دیگه اعتقادی ندارم که به آرامش خودم هم کمک میکنه. مدتهاست که ایمانم ته کشیده و ...
منم یاد کتاب الف پائولو کوئیلو می افتم که تو یه جاییش مبگفت دنیا مثل قطار می مونه کسانی که مردن تو واگنهای دیگه قطار هستن فقط ما نمیتونیم اونا رو ببینیمهم اما اینم نمیتونه آرامش بخش باشه وقتی نفست از دلتنگی میگیره...