هنوز نمیدونم دلم بچه میخواد یا نه!!!
اینکه تو خونه هنوز احساس نمیکنم جای یه بچه خالیه یعنی بچه نمیخوام و
اینکه وقتی دیگران رو میبینم که بچه کوچولو دارن یا حامله ان و منم میگم خوب بود منم داشته باشم یعنی بچه میخوام ولی
نمیدونم کدوم درسته!
شایدم چون مامانم اینا فشارشون بیشتر شده و میخوام هرچه زودتر دست از سرم بردارن میگم یه دونه بیارم اما مگه بچه عروسکه!!!
دیشب داشتم فکر میکردم اینکه تو جمع یه بچه ای باشه که بدونی متعلق به توئه قشنگه اما آیا من آمادگی شو دارم واسه اون بچه همه جور از خود گذشتگی کنم یا نه؟! حاضرم بعد از اون بخوابم قبل از اون بیدار شم بیست و چهار ساعت روز حواسم بهش باشه از خوشی های خودم بگذرم؟؟؟؟
هنوز نمیدونم واقعا حاضرم یا نه اما احساس میکنم از اینکه معلوم نیست کی خبر مامان شدنم رو به بقیه میدم عصبی ام!