من آدمم

از دیشب تا حالا دارم سعی میکنم خودمو قانع کنم که این چیزا طبیعیه!

اما نمیتونم

من یک جنس مونثم... اما قبل از اون یه آدمم و حق انتخاب دارم... خودم انقدر میفهمم که چی درسته چی غلط و انقدر بزرگ شدم که بتونم خودم انتخاب کنم که چی بپوشم... کجا برم... چه شکلی باشم ...

اما نه من یک جنس مونثم و حق انتخاب ندارم چون تا مجردم باید ببینم نظر پدر و برادرام درباره چیزی که میپوشم...جاهایی که میرم... و خیلی چیزای دیگه چیه و وقتی ازدواج میکنم باید حواسم باشه که شوهر دارم  و اون بهم میگه چی برام خوبه چی بد!!!!!!!!!!!!!!

متنفرم از این همه محدودیت...

اینجا نفرت انگیز ترین جای دنیاست... و به نظرم این دین نفرت انگیز ترین دین دنیا... دینی که به زن میگه اگه شوهرت راضی نباشه حتی حق نداری از خونه بیرون بزنی حال منو بهم میزنه! و بدبختی اینه که بیشتر مردم چنان مسخ این مزخرفات شدن که حتی تو بین هم جنسای خودتم تنهایی و اگه بخوای این دلخوری رو توضیح بدی با یه عالمه نصیحت مواجه میشی...

چی کار باید کرد!!!