دیروز خاطره انگیز

بعد از اینکه بیست و هشت بار با گوشی علی تماس بی پاسخ داشتم...بالاخره ساعتای یک بود خودش زنگید...نگو اینا تا ترمینال تهران با ماشین رفتن بعد از اونو سوار مترو شدن و علی گوشیشو تو ماشین جا گذاشته بوده!!!

خلاصه که ساعت سه رسیدن و ناهارو خوردیم!

قرار بود خواهرا و برادرام بیان خونمون دربی رو ببینیم... نیم ساعتی به بازی مونده بود اومدن و بازی شروع شد!

باید اعتراف کنم که فکر نمیکردم بازی با این نتیجه تموم شه...یه جورایی ته دلم میگفتم پرسپولیس میبره اما نه با این نتیجه!

انقدر جیغ کشیدم که آخر بازی گلوم میسوخت یه سردرد بدی ام گرفته بودم که آخرش مجبور شدم قرص بندازم...خلاصه که بهترین بازی دربی ای بود که تا حالا دیدم و چقدر تو اون نود دقیقه حال من و علی باهم فرق میکرد!

بعدشم که به مسخره بازی با خانواده گذشت و شام خوردیم و رفتن...اما بسیار به نظرم دیروز روز خوبی میاد...احساس میکنم از لحظه لحظه ش لذت بردم و مدتها بود اینجوری از همه چیز راضی نبودم

الانم که یه ترجمه تپل منتظرمه که هنوز شروعش نکردم... راستی بارون دیروزم خیلی همه چیزو قشنگ تر کرد