لحظه های زندگی ما

وقتی وب گردی میکنی میبینی  آدمای مثل تو زیادن که میخوان لحظه های زندگی شون ثبت شه اما گاهی این وبلاگها به خونه های متروکی تبدیل میشن که روی بند بند وجودشون خاک نشسته و وقتی تو وارد اون خونه میشی جز خاطره هایی که مربوط به خیلی گذشته ست چیزی نمیبینی که نشونه ای از زندگی داشته باشه..شاید دغدغه های زندگی مانع ادامه وبلاگ نویسی شون شده...اما هرچی که هست ممکنه یه روزی هم این خونه که الان مال منه بشه یه جای خالی و دلگیر کننده...الان که داشتم تو وبلاگای قدیمی میگشتم با خودم گفتم نویسنده این وبلاگ الان دقیقا کجاست؟ چکار میکنه؟ اصلا یادش هست یه زمانی یادی از خودش تو دنیای مجازی گذاشته یا نه!!!

دلم میگیره به این چیزا فکر میکنم...