قدم اول

یهویی تصمیم گرفتم یه وبلاگ داشته باشم اونم دقیقا تو دورانی که مردم بیشتر غرق تو گروهها و کانالای مختلف تو تلگرام و جاهای دیگرن.

برام جالب بود یعنی شد...

یعنی دلم خواست یه دفتر خاطرات یا هرچی که اسمشو میشه گذاشت داشته باشم هرچند هیچی دفترای قدیمی نمیشه که باید خودکار دست بگیری و روی کاغذ بنویسی اما این تجربه هم برام جالبه.

دوست دارم وقتی پیر شدم بیام اینجا و ببینم یه دختر 27 ساله چه طرز تفکری داشته و به چه چیزایی فکر میکرده! شاید روزگاری به بچه هام پیشنهاد دادم بیان و بیشتر مادرشونو بشناسن

.

.

.

ادامه دارد...