بچه

چند وقت پیش تو گروه دوستای دانشگام یکی از بچه ها یه مطلبی گذاشته بود به نقل از روزنامه نیویورک تایمز!!! با موضوع بچه دار شدن یا نشدن!

خلاصه ش این بود که میگفت آدما دلایل شون برای بچه دار شدن اصلا قانع کننده  نیست و چند تا از دلیلهای مردم واسه بچه دار شدن رو آورده بود و بعدش سریع خودش نقضش کرده بود. 

بچه های بچه دار واکنش منفی به این متن نشون دادن که کاملا طبیعی هم بود و تنها کسی که واکنشش مثبت بود من بودم که بازم کاملا طبیعی بود!!!

به نظر من کاملا اون متن درست بود. تو این مدت سه سال و خورده ای که از ازدواجم میگذره هنوز نتونستم یه دلیل قانع کننده واسه بچه دار شدن پیدا کنم. تنها دلایلی که به ذهنم رسیده ایناست: اجبار خانواده ها، بالا رفتن سن من و علی، بالاخره که چی همه بچه دار میشن!!! و دلایلی از این دست. اما کاملا مشخصه که اینا اصلا نمیتونن دلیل قانع کننده ای برای به وجود آوردن یه موجود باشن!

همیشه به آوردن بچه از پرورشگاه فکر میکنم و حتی رفتم و درباره ش سرچ کردم. شرایطش واقعا سخت بود و پروسه خیلی طولانی ای هم داشت. و از طرفی نمیشه خانواده هارو قانع کرد چون میگن شما خودتون که مشکلی ندارین چرا خودتون بچه دار نشدین و از این حرفا! تازه در امان موندن کودک پرورشگاهی از کنایه ها و دلسوزی های احمقانه و احتمالا لو رفتن همین قضیه برای بچه! اصلا آسون نیست.

موافقت من با اون متن زیاد به مذاق بچه ها خوش نیومد و همه واکنش نشون دادن اما هیچکدوم نتونستن دلیل قانع کننده ای بیارن تا منم قانع بشم. مثلا میگفتن با بچه دار شدن آدم قدر زحمات پدرومادرشو میدونه! اینو قبول دارم اما این قدر دونستن لحظه ایه. اما باعث نمیشه تو رفتارت با پدرومادرت بهتر بشه! (نمیدونم شایدم بشه). یکی میگفت برای بقا بچه دار شدن واجبه! گفتم همون بهتر که نسل بشر مثل دایناسورها منقرض بشه! 

خلاصه که نه من تونستم اونارو قانع کنم نه اونا تونستن منو! ولی اعتراف میکنم که گاهی دلم میخواد مادر باشم. دلم میخواد کسی منو مامان صدا کنه و بچه ای تو این خونه تاتی تاتی راه بره. میدونم اینا از خودخواهی خودمه. میدونم به دنیا آوردن یه بچه تو این شرایط و این وضعیت دنیا اصلا به صلاحش نیست. اما بشر موجود عجیبیه!!!