امروز بیست و یکم اردیبهشت است دقایقی دیگر روز سه شنبه تمام میشود فردا آخرین روز ماه رمضان است و شاید پس فردا. این روزهای ما پر از نگرانی نیست اما خالی هم نیست. خواهر علی را به تهران بردند تا در قلبش که فقط ۳۰ درصد کارایی دارد باتری بگذارند. اینکه چقدر برای خانواده‌اش دردناک بود باور اینکه در قلب خواهر ۴۱ ساله خود یک باتری کوچک تجسم کنند گفتنی نیست اما این چیزی از حقیقت ماجرا کم نمی‌کند.
این باتری به او کمک می کند تا مدت بیشتری زنده بماند و در کنار خانواده اش زندگی کند و باید خدا را شکر کرد که اینقدر علم پیشرفت کرده که اینجا پایان راه نباشد. کی می توانیم شکرگزار خدا باشیم؟!