عصبانیت دیشبم از جایی شروع شد که داشتیم از تالار بیرون میومدیم...آقای داماد (که خاندان علی اینا نمیدونم رو چه حسابی دل خوشی ازش ندارن!!!!!!!) جلوی در وایساده بود واسه تبریک و خداحافظی و اینا!
من سعی کردم با خوشرویی تبریک بگم و آرزوی خوشبختی کنم داماد محترمم خیلی با متانت جواب داد و انگار منتظر بود تا علی هم چیزی بگه! ولی علی بدون اینکه نگاه بکنی به اون بنده خدا زیر لب یه خداحافظی خشک و خالی کرد و رد شد...کاملا حس کردم که اون داماد بیچاره چقدر شوکه شد از این حرکت علی !
این اخلاق این خانواده تا مدتی پیش کمتر تو وجود علی بود یا شاید زیاد نشون نداده بود اما اخیرا به حدی خودشو نشون داده که حس میکنم اصلا علی خودش استاد خانواده شه تو این اخلاق بد!
اصلا برام قابل هضم نیست وقتی هنوز کسی رو ندیدی بدترین چهره رو ازش بسازی، هر چی دوس داری دربارش بگی و آخرش وقتی برای اولین بار دیدی این جمله سرتاپا مسخره رو بگی که یه لول (level ) از چیزی که فکر میکردم بهتر بود!!! اونم با چه افتخاری
از دیشب خیلی سعی کردم این قضیه رو برای خودم هضم کنم همون موقع که فکر خام میکردم که علی در حال معامله ماشینه!!! این موضوع تو ذهنم وول میخورد و با خودم میگفتم با اومدن علی و پیش کشیدن بحث ماشین تازه خریداری شده این موضوع فراموش میشه یا حداقل به زمان دیگه ای در گوشه ای از ذهنم موکول میشه اما وقتی علی دست خالی برگشت واقعا نمیتونستم ناراحت نباشم! و بدتر از اون وقتی پرسپولیس گل خورد و علی خوشحال شد دیگه تحملم تموم شد! اما قدیما وقتی تحملم تموم میشد واقعا شروع به داد و بیداد میکردم، گریه میکردم و همه چی رو بهم میریختم اما از وقتی علی اومده تو زندگیم فقط سکوت میکنم حتی وقتی علی ازم میپرسه چی شده میگم ولم کن حوصله ندارم!!!
این اصل ناراحتی و عصبانیت منه که سعی کردم آخر شب برای علی توضیح بدم ولی انگار علی بهش برخورده بود که هرچی سعی کرده بود نتونسته بود منو آروم کنه و اخمامو وا کنه! الانم در هاله ای از قهر باهم به سر میبریم
ولی من هنوز نمیتونم این اخلاق خاله زنکی این خاندانو تحمل کنم... گاهی فکر میکنم درست انتخاب کردم یا نه!!!!!!
سلام وب زیبای داری مطلب جالبی هم بود به وب من هم سر بزنید نظر بدین خوشحال میشیم مرسی
مرسی از شما...